Θέλει Αρετην και τόλμην η ελευθερία

Αχχχχχχ...αυτο εχω να πώ.Μία και σήμερα απο τη Πέμπτη βαζω τα χακί περνάω την διώρυγα κανω τα τελευταία μου τηλέφωνα και χώνομαι στην αγκαλιά της μαμάς πατρίδας για δυο βδομαδες παρέα μ άλλα ζουμπουρλουδικα αγοράκια(οχι δε μαστιγωνω το δελφίνι)

Λοιπόν υπερ του στρατού δεν είμαι,χαμένος χρονος ειναι αλλά δεν ειμαι και της κλαψας ουτε μπορω τους θεατρινισμούς,ένας χρόνος είναι θα περάσει


Καλή αντάμωση λοιπόν και μη ξεχνάτε...Τις πόρτες ανοιχτές σας φυλάω εγω